Architektura

rchitekci dążyli do nowego, dekoracyjnego ukształtowania fasady. W elewacjach zaczęto używać bardziej różnorodnych tworzyw pod względem barwy i faktury: prócz cegły, kamienia, stiuku - wprowadzono ceramikę, stal, beton i szkło. Stosowano swobodny układ okien, które chętnie zamykano łukiem spłaszczonym lub podkowiastym. Gzymsom nadawano kształt falisty, bramę umieszczano asymetrycznie, a nie na osi głównej budynku, balkony zaokrąglano. Ulubiony motyw stanowiły wystające wykusze, łączące kilka pięter. Dzięki temu fasady secesyjne były urozmaicone, malownicze, ożywione grą światła i cienia. Całość zdobiono dekoracją ornamentalną. Kompozycje dopełniano krzywolinijnie powyginanymi kratami balkonów, bram i balustrad. Architektura secesyjna to nie tylko zwykłe budynki, w których ograniczano się do zmiany wyglądu fasad, zastępując ornamenty eklektyczne secesyjnymi. Najlepsi architekci secesyjni stawiali sobie nowatorskie zadania zarówno dekoracyjne, jak i konstrukcyjne. Odważyli się odsłonić elementy konstrukcyjne, stalowy szkielet, powierzając im jednocześnie pełnienie funkcji dekoracyjnych. Ornamentyka podkreślała strukturę budowli.
ielcy architekci nie poprzestawali na projektowaniu budowli. W tym samym stylu projektowali wnętrza z całym wyposażeniem: kratami, lampami, meblami, a nawet popielniczkami. Secesyjne wnętrza ozdobione są tym samym zespołem ornamentów, co elewacja, a w ich kolorystyce dominują barwy pastelowe.